Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο
Η Ελένη-Ρεβέκκα Στάιου γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Το 2007 αποφοίτησε από το τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ (ΕΚΠΑ) και το 2008 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο LSE (MSc in Communication, Information and Society). Από τον Απρίλιο του 2009 είναι Υποψήφια Διδάκτωρ στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ (ΕΚΠΑ) σε θέματα Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και Συμμετοχικού Διαδικτύου (web 2.0, social media). Είναι δημιουργός της πλατφόρμας Οργάνωση 2.0 (http://organosi20.gr) που στόχος της είναι να συγκεντρώσει πληροφορίες για όσο το δυνατόν περισσότερες κινήσεις αυτο-οργάνωσης πολιτών σε έναν ιστοχώρο προσβάσιμο από όλους, δίνοντας έτσι την ευκαιρία για επιπλέον ενημέρωση, συνεργασία, επικοινωνία αλλά και νέες ιδέες αλληλεγγύης και υποστήριξης. Την ενδιαφέρει η συμμετοχή των πολιτών στην ηλεκτρονική και τοπική διακυβέρνηση, τα social media και ειδικότερα οι δυνατότητες χρήσης τους από άτομα, ομάδες και οργανώσεις.
To blog της Καλύτερης Ζωής
Οι ανάγκες δεν τελειώνουν μαζί με τις γιορτές

Οι γιορτές σχεδόν πέρασαν (και του χρόνου να είμαστε καλά!) αλλά οι ανάγκες τελειώνουν ποτέ; Σίγουρα έχουμε συνηθίσει να είμαστε πιο ανοιχτοί και ζεστοί τις ημέρες των γιορτών, σαν να είναι πιο εμφανείς οι ανάγκες εκείνες τις μέρες.

Τι γίνεται όμως όταν σβήνουν τα λαμπάκια των δέντρων και των καραβιών; Τι γίνεται όταν τελειώνουν τα γεύματα αγάπης; Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είχαν ανάγκη τότε, λύνουν ξαφνικά τα προβλήματά τους; Προφανώς όχι, άρα θα πρέπει να διατηρήσουμε την δυναμική μας και να εξακολουθήσουμε να βοηθάμε ακόμα και όταν φύγει η εορταστική διάθεση.

Ειδικοί και μη ειδικοί, θεωρία και πράξη: οι καλύτεροι συνδυασμοί (Photo: Flickr/Samantha Sekula)

Από τότε που ξεκίνησε η Καλύτερη Ζωή, βρίσκω τον εαυτό μου συνεχώς να συνδέει πράγματα μαζί της, κάτι το οποίο είναι παραπάνω από θετικό καθώς βλέπω ότι ταιριάζει στην καθημερινότητα και δεν είναι ένα σύνολο από στεγνές συμβουλές που δεν μπορούν να εφαρμοστούν πουθενά.

Photo: Flickr/Papandreou web team's

Η οικονομική κρίση έφερε πολλά προβλήματα και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανένας. Μας έκοψε τα όνειρα και έβγαλε στην επιφάνεια τον χειρότερο εαυτό μας καθώς μας έκανε να κοιτάμε μόνο εμάς και να μην έχουμε πλέον πίστη σε τίποτα. Αυτά στην αρχή και στο πρώτο πάγωμα.